Πρόσφατα πάλι διάβαζα ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία, τον Γλάρο Ιωνάθαν Λίβινγκστον. (μπορείς να το ακούσεις σε audiobook, εδώ)
Ένα πραγματικά καταπληκτικό βιβλίο. Μία πολύ ωραία και μικρή ιστοριούλα για έναν γλάρο.
Καθώς τη διάβαζα αυτή την ιστοριούλα (ένα 2ωρο το πολύ), αλλά και για τις εβδομάδες μετά, μπορούσα να τον αισθανθώ ως μέρος μου, και πως τον είχα μέσα μου εξ αρχής. Όλοι μας τον έχουμε.
Αλλά πόσοι από μας μπορούμε να τον ακούσουμε;
Αυτόν τον μικρό ιπτάμενο κατεργάρη που διψά για ταξίδια, να μαθαίνει καινούρια πράγματα, για κυριαρχία και μαεστρία, αλλά επίσης για σύνδεση, αποδοχή και αγάπη…
Είναι η ιστορία ενός γλάρου σε ένα Σμήνος που ενώ όλοι οι γλάροι πετούν για να φάνε, αυτός πετά γιατί αγαπά να πετάει. Πετάει γιατί του αρέσει να ανακαλύπτει καινούριους τρόπους να πετάει καλύετρα, να ξεπερνάει τα όριά του και να βελτιώνεται συνεχώς. Αυτός έιναι και ο λόγος που τον διώχνουν από το Σμήνος, και αυτός φεύγει μόνος για να πάει να γίνει ακόμη καλύτερος και να μάθει να πετάει καλύτερα από ποτέ.
Είναι μία μικρή ιστοριούλα, γεμάτη νόημα, που μιλάει για το πόσο μπορεί να αγαπάει κάποιος κάτι, και αυτό να είναι απορριπταίο από τους άλλους και την κοινωνία. Να προσπαθεί να τους δείξει κάτι, να τους ανοίξει τα μάτια, αλλά να μην μπορούνε και να μην θέλουνε να δούνε.
Και γι’αυτό το λόγο κιόλας, να καταστρέφεται η σχέση τους, και να γίνεται απορριπταίος.
Επίσης δείχνει στο τέλος το πώς ο μαθητής γίνεται ο δάσκαλος, και το πώς κατανοεί την βαθύτερη αλήθεια:
Πως αυτόν που βλέπουμε ως αυθεντία, ως ιδιοφυΐα, ώς έναν δάσκαλο που πραγματικά “το έχει”, είναι στην πραγματικότητα ο ίδιος μας ο εαυτός, απλά σε τελείως διαφορετικό επίπεδο.
Θα μπορούσαμε να είμαστε κάποια μέρα εμείς στη θέση αυτού.
Το ότι δεν τον είδαμε καθ’όλη του την εξελικτική πορεία, δεν σημαίνει ότι δεν την πέρασε όλη αυτή την εξέλιξη και αυτός, και δεν πέρασε και αυτός τις δυσκολίες του, τις αναποδιές του, όλο τον πόνο της εξέλιξης και της αλλαγής.
Δεν είναι πιο ξεχωριστός απ’ όσο είσαι ΕΣΥ. Δεν έκανε κάτι που δεν μπορείς εσύ.
Είναι απλά ένας κοινός γλάρος που αγαπούσε αυτά που μάθαινε και μάθαινε αυτά που αγαπούσε, και συνέχισε να το κάνει αυτό παρ’όλες τις δυσκολίες, και με τον καιρό, έφτασε σε εκείνο το επίπεδο.
Αυτό είναι απλά.
Θες να ξεκινήσεις να μαθαίνεις;
Πήγαινε να μάθεις κάτι που πραγματικά αγαπάς και σε ενδιαφέρει… 🙂
Και τότε πήγαινε δίδαξέ το σε κάποιον που και αυτός το αγαπάει.
Κράτα την ενέργεια σε ροή.
1) Θες να πας γρήγορα; Πήγαινε μόνος.
Στην ιστορία αυτή δείχνει ξεκάθαρα πώς αν και η αρχική επιλογή είναι να πάρεις λιγότερο ταξιδεμένο δρόμο, πολλές φορές ίσως να αισθανθείς μόνος σου, και αυτό είναι ένας σημαντικός παράγοντας της εξίσωσης.
Σου επιτρέπει να μαθαίνεις ασταμάτητα και να βελτιώνεσαι απίστευτα.
“Θες να πας γρήγορα; Πήγαινε μόνος σου”, για αρχή. Ειδικά εάν είσαι σε μια παρέα που αισθάνεσαι ότι σε τραβάει προς τα κάτω αντί για προς τα πάνω, που θα βρεις τον εαυτό σου να κλείνεται όλο και περισσότερο.
Όμως, είναι εντάξει για λίγο, αλλά:
- Μην επαναπαύεσαι!
- Ψάξε και θα βρεις
2) Θες να πας μακριά; Πηγαίνετε μαζί
Γιατί, κάποια στιγμή θα χρειαστεί να βρεις κάποια ομάδα για να μπορέσεις να συνεχίσεις.
Και θα είναι γλάροι που αγαπούν να πετάνε όσο και εσύ.
Και πίστεψέ με σε αυτό, το ΘΕΣ, ΔΙΨΑΣ να βρεις ένα θετικό Δίκτυο γύρω σου.
Και αυτό θα είναι το δύσκολο μέρος που θα δείξει εάν τελικά έμαθες κάτι από το μοναχικό σου ταξίδι ή όχι…
Τις προάλλες, συνειδητοποίησα βαθύτατα για άλλη μια φορά την πραγματική σημασία των Θετικών Δικτύων.
“Εάν θες να πας γρήγορα, πήγαινε μόνος. Αλλά εάν θες να πας μακριά πηγαίνετε μαζί” ~Αφρικανικό ρητό
3) Οι σχέσεις είναι ο Μεγεθυντικός Φακός
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι οι μεγεθυντικοί φακοί της ανθρώπινης εμπειρίας. Οι άνθρωποι χρειάζονται να ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΝ πράγματα, εμπειρίες, κλπ., όχι μόνο για την “αποδοχή”, αλλά και για να Μεγενθύνουν (γιγάντια) το συναισθηματικό βάθος της εμπειρίας!
Αλλά αυτό εξαρτάται από ποιόν έχεις δίπλα σου;
Καταρχάς θα πρέπει να αισθάνεσαι πως συνδέεσαι με αυτούς που είναι γύρω σου, να τους αισθάνεσαι σαν τη φυλή σου (tribe σου), σαν την ομάδα σου, σαν οικογένειά σου.
Μόνο όταν τους αισθάνεσαι σαν δικούς σου, τότε θα μπορείς να αρχίσεις να ανοίγεσαι, αλλά και να αισθάνεσαι σε μεγαλύτερο βαθμό όλα τα συναισθήματα – και τα θετικά πολύ ενισχυμένα, αλλά και τα αρνητικά με πιο γλυκό τρόπο, νιώθοντας ότι έχεις άτομα γύρω σου να σε υποστηρίξουν.
Οπότε, ποιον έχεις δίπλα σου;
Επειδή,
“Είσαι ο μέσος όρος των 5 ανθρώπων με τους οποίους περνάς τον περισσότερο χρόνο” – Jim Rohn.
Και αυτό το ρητό δεν αναφέρεται μόνο στους φίλους, αλλά σε κάθε άνθρωπο με τον οποίον περνάς τον χρόνο σου.
Όταν συνειδητοποιήσεις πως ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ για το ποιοι αποτελούν το “μαζί” κομμάτι του αφρικανικού ρητού, και εμείς είμαστε αυτοί που επιλέγουμε τα δίκτυά μας, είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα, τότε θα έρθει η αλλαγή.
Αυτή η συνειδητοποίηση ήρθε για εμένα προσωπικά από έναν συνδιασμό πηγών, όπως:
- Scott Dinsmore
- Brian Johnson
- τον αδερφό μου με τον οποίο μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε. 😋
Εσύ τι άτομα έχεις γύρω σου;
4) Η πειθαρχία και η θέληση που έχεις, εξαρτώνται από το ποιους έχεις γύρω σου.
Μερικές φορές δε χρειάζεσαι καθόλου πειθαρχία και θέληση. Βέβαια αυτό ισχύει μόνο εφόσον έχεις γύρω σου ανθρώπους που έχουν υψηλότερα στάνταρς για τον εαυτό τους απ’ότι έχεις εσύ. Θα προσπαθείς συνεχώς να τους προφτάσεις, θες δεν θες.
Αλλά όσο κάθεσαι τριγύρω στους ίδιους ανθρώπους που ήξερες από παλιά, ΟΛΗ την ώρα, η εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου δεν θα μπορεί να αλλάξει, γιατί αυτοί οι άνθρωποι θα τείνουν να την επιβεβαιώνουν, όλη την ώρα, ασυνείδητα!
Αν περνάς όλο σου το χρόνο γύρω από τα ίδια άτομα, τότε η εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου δε θα μπορεί να αλλάξει, γιατί αυτοί οι άνθρωποι θα τείνουν να επιβεβαιώνουν συνεχώς αυτή την εικόνα – ασυνείδητα – λίγο με τα αστειάκια, λίγο με τα υπονοούμενα, λίγο με τον τρόπο που μιλούν, λίγο με τον τρόπο που απαντάς.
Θα το έχεις παρατηρήσει και εσύ μερικές φορές με παλιές παρέες… Λες και γυρνάει ο χρόνος πίσω και συμπεριφέρεστε όλοι όπως παλιά. Αυτό είναι πολύ ωραίο και θεμιτό μερικές φορές.
Ενώ ξέρεις πως έχεις αλλάξει πάρα πολύ σαν άνθρωπος, δνεν έχεις καμία σχέση με τότε. Μόνο και μόνο που βρίσκεσαι όμως μεταξύ των ίδιων ανθρώπων, θα αρχίσεις να παίρνεις ξανά τις ίδιες συμπεριφορές. Και οι άλλοι περιμένουν να δουν ίδιες συμπεριφορές με τότε – περιμένουν να αντιδράσεις με όπως τότε, σου συμπεριφέρονται όπως σου συμπεριφέρονταν τότε – και αυτό, άθελά τους, είναι τεστ. Τεστ του πού βρίσκεσαι στην ιεραρχεία.
Σε όλο το ζωικό βασίλειο συμβαίνει αυτό, και είναι φυσιολογικό, και πάλι καλά που στις (περισσότερες) κοινωνίες δεν χρειάζεται να παίζουμε φάπες για να το καταλάβουμε το πού βρίσκεται ο καθένας (ή όχι;).
Δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει update ο τρόπος που σε βλέπουν αυτοί που σε γνώριζαν από παλιά. Και δεν έχει να κάνει με το πώς σε λένε. Έχει να κάνει:
- με την εικόνα που έχουν στο μυαλό τους για εσένα
- με την εικόνα που εσύ ο ίδιος έχεις για τον εαυτό σου, ιδίως όταν είσαι γύρω τους!!!
- με το πόσο έχουν αλλάξει και προχωρήσει στη ζωή τους και αυτοί.
Όμως, αν κάποιοι δεν έχουν προχωρήσει στη ζωή τους, είτε από φόβο, είτε λόγω συνθηκών, τότε και να προσπαθείς να αλλάξεις γύρω τους, θέλει 10 φορές περισσότερη προσπάθεια.
Εκεί είναι που θα χρειαστείς όλη την θέλησή σου: στο να προσπαθήσεις να αντισταθείς στο ρεύμα, να κρατηθείς στη νέα εικόνα που έχεις ( ή θέλεις να έχεις) για τον εαυτό σου – ξέρεις ότι έχεις αλλάξεις, αλλά πώς μπορούν να πειστούν οι άλλοι όταν δεν μπορούν να το δουν;
Μόνο μέσα από την επίμονη και τη συνεχή δράση.
Και η δράση χρειάζεται δύναμη θέλησης εάν δεν είναι ήδη συνήθεια – βαθιά ριζωμένη στην εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου.
Θετικά και Αρνητικά Κοινωνικά Δίκτυα
Είτε το θέλουμε είτε όχι, απλά πρέπει να αποδεχθούμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι όχι μόνο δεν θέλουν να εξελιχθούν, αλλά έχουν και τόσο πολύ φόβο μέσα τους για την αλλαγή, για το καινούριο, που θα προσπαθήσουν να σε σταματήσουν και εσένα.
Θα προσπαθήσουν να σε κρατήσουν στην παλιά σου εικόνα, απλά και μόνο γιατί θεωρούν ότι αυτό ήταν πιο ασφαλές για σένα, ή γιατί αν αλλάξεις ΕΣΥ, τότε ΤΙ θα σημαίνει αυτό για τους ίδιους;;;
Μην με παρεξηγείς: Αγαπώ όλους τους ανθρώπους που έχουν περάσει από τη ζωή μου. Όλους. Μέχρι και τον τελευταίο. Δεν υπάρχουν σκληρά ή κακά συναισθήματα για κανέναν τους.
Αλλά η μη-προσκόλληση είναι η κεντρική έννοια της πραγματικής αγάπης.
Η μη-προσκόλληση βρίσκεται στην καρδιά της εξέλιξης.
Τους αφήνεις τους άλλους να κάνουν ό,τι θέλουν (ή νομίζουν ότι θέλουν – εφόσον δεν καταπατούν εσένα), και εσύ κάνεις αυτό που ΕΣΥ θες.
Συμφωνώ με τον “Αλχημιστή“ του Paolo Coelho που λέει ότι η μόνη πραγματική αγάπη είναι αυτή που είναι τόσο δυνατή που σε βοηθάει, και σου επιτρέπει να είσαι ελεύθερος – όχι αυτή που σε φυλακίζει και σε χαντακώνει λόγω ανασφάλειας.
Η πραγματική αγάπη σε βοηθάει στο να “πολεμήσεις τον Καλό Αγώνα” και να “ζεις τον Προσωπικό σου Μύθο”.
Και η πραγματική αγάπη δεν είναι μόνο ερωτική αγάπη. Είναι και προς τα δύο φύλλα. Πραγματική αγάπη είναι το να σε νοιάζεται και να σε υποστηρίζει κάποιος δίχως να περιμένει αντάλλαγμα, δίχως να έχει να κερδίσει κάτι.
Εάν είσαι από τους ανθρώπους που εξελίσσονται και θέλουν να αλλάζουν και να προχωρούν, θα μπορέσουν να συμβαδίσουν μαζί σου μόνο οι άνθρωποι που συνεχώς εξελίσσονται και αλλάζουν και με την συνεχώς. Επειδή μπορούν να σε αποδεχτούν σαν ύπαρξη, γιατί δεν φοβούνται την αλλαγή.
Στην πραγματικότητα ξέρουν ότι ενώ η αλλαγή συμβαίνει ούτως ή άλλως, η πρόοδος είναι επιλογή.
Αυτό συνέβη και με τον γλάρο Ιωνάθαν: επειδή ήταν “διαφορετικός” από τους υπόλοιπους, τον στείλαν στην εξορία.
Ανεξαρτήτως του τι ονειρευόταν για την ομάδα του, να επιστρέψει και να τους εμφυσήσει με νόημα για την ύπαρξή τους, να τους δείξει το πώς μπορούν πραγματικά να πετάνε και να σπάσουν τον κάθε τους φραγμό, ανεξαρτήτως των δυνατοτήτων που θεωρούσαν ότι έχουν…
Αλλά οι περισσότεροι γλάροι ΔΕΝ θέλουν να εξελιχθούν. Δεν είναι “ασφαλές” για αυτούς στο μυαλό τους. Αυτό συμβαίνει συνεχώς και σε αυτόν τον κόσμο.
“Εάν προσπαθήσεις να μάθεις αριθμητική στο γουρούνι, και τον χρόνο σου χάνεις, και το γουρούνι ενοχλέις.”
(ο αδερφός μου το λέει συχνά αυτό :Ρ )
Όταν ήταν μόνος του στην εξορία, μπορούσε να εκπαιδευτεί όσο περισσότερο και καλύτερα μπορούσε.
Αλλά μόνο όταν βρήκε και άλλους γλάρους παθιασμένους με τις πτήσεις, περισσότερο σαν τον εαυτό του, μπόρεσε να βελτιωθεί ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ.
Η Δύναμη της Θέλησης χρειάζεται για όσο είσαι τριγύρω σε ανθρώπους με τους οποίους δεν θες να συμμορφωθείς. Σε “Αρνητικά” Δίκτυα.
Και εδώ είναι αυτό που πιστεύω:
Δεν χρειάζεται να είσαι καλά συμμορφωμένος σε μια πρωτοφανώς άρρωστη κοινωνία. (~Krishnamurti~)
Θα πρέπει να ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ τους ανθρώπους στους οποίους θες να μοιάσεις περισσότερο. (~Teo Kark~)
Μην επαναπαύεσαι. Δεν έχεις πολύ χρόνο. Ψάξε αυτό που αγαπάς, και μην επαναπαύεσαι. (~Steve Jobs~)
– Φαντάσου να ήσουν συνεχώς μεταξύ ανθρώπων οι οποίοι τρέχουν 10χλμ κάθε πρωί για την πλάκα τους, και έχουν γενικότερα πολύ πιο υγιεινό τρόπο ζωής.
Μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου διαφορετικά μεταξύ τους; Θα χρειαζόσουν δύναμη θέλησης για να -ΜΗΝ- προσαρμοστείς. Και μόλις αύξησες ραγδαία τις πιθανότητές σου να γίνεις δρομέας και να αποκτήσεις περισσότερη υγεία – εάν αυτά είναι που θες.
ή
Φαντάσου να ήσουν συνεχώς μεταξύ εκατομμυριούχων, επιχειρηματιών, φιλανθρωπιστών, ανθρώπων που δημιουργούν και προσφέρουν πραγματική αξία για τον κόσμο. Ότι και να’κανες, οι ιδέες τους, η νοοτροπία τους θα βυθιζόταν όλο και περισσότερο στο μυαλό σου και στην εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου.
ή
Φαντάσου να ήσουν συνεχώς μεταξύ επιστημόνων, ή συγγραφέων, ή οτιδήποτε, όλη την ώρα. Ό,τι και να’κανες, κάποιο μέρος τους θα εντυπωνόταν στο ασυνείδητό σου.
Φαντάσου να ήσουν συνεχώς μεταξύ των Χ ανθρώπων όλη την ώρα. Ότι και να’κανες, ασυνείδητα, ο εγκέφαλός σου θα προσπαθούσε να προσαρμοστεί, απλά και μόνο γιατί αυτό θα θεωρούσε το νέο “φυσιολογικό”!
Το “Φυσιολογικό” είναι αυτό που μας περιβάλλει, όχι αυτό που κάνει η πλειοψηφία του κόσμου πάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Το “φυσιολογικό” είναι τελείως υποκειμενικό και δεν το έχουμε καταλάβει.
Οποιοσδήποτε θεωρεί ότι δεν είναι φυσιολογικό το να αλλάζει κάποιος τόσο γρήγορα ή τόσο πολύ, ας διαβάσει τις παρακάτω 2-3 παραγράφους, και εάν ακόμα το πιστεύει, μπορεί να πατήσει Ctrl+W.
6) Ευπροσαρμοστικότητα: Το κλειδί της ανθρώπινης εξέλιξης!
Απλά σκέψου για μια στιγμή. Τι έχουμε εμείς οι άνρθωποι περισσότερο απ’ότι όλα τ’άλλα ζώα και μπορέσαμε να κυριαρχήσουμε σε τόσο μεγάλη επιφάνειας της γης;
Θα μου πεις πως ήταν ο εγκέφαλός μας.
Αλλά και ο ίδιος μας ο εγκέφαλος είναι ένα εύπλαστο όργανο! Ο εγκέφαλός μας αλλάζει τον εαυτό του το κάθε δευτερόλεπτο! Είναι η ευλυγισία του ανθρώπινου μυαλού, και η ευπροσαρμοστικότητά του που μας οδήγησε σαν είδος εδώ που βρισκόμαστε. Είτε για καλό είτε για κακό. Και είναι αυτή η ευλυγισία που θα κάνει τον άνθρωπο να ευδοκιμεί σε οποιαδήποτε εποχή, ανεξαρτήτως περιστάσεων και συγκυριών.
Όπως έλεγε ο S. Covey, ο συγγραφέας του best-seller βιβλίου “Οι 7 συνήθειες των εξαιρετικά αποτελεσματικών ανθρώπων” στα παιδιά του όλη την ώρα, πραγματικά πιστεύω ότι υπάρχει μια λύση για όλα τα προβλήματα…. Θες το μαγικό χαπάκι; Να το:
“Χρησιμοποίησε την Ευρηματικότητα και την Πρωτοβουλία σου”
(Use your Resourcefulness and Initiative)”
Αυτό είναι το κλειδί της ανθρώπινης εξέλιξης, όχι μόνο σαν είδος και ομάδας, αλλά και σαν μονάδας. Δεν υπάρχει η “Επιβίωση του Δυνατότερου” όταν μιλάμε για ανθρώπους, αλλά μάλλον η “Επιβίωση του πιο Ευπροσάρμοστου” (Δημιουργικού).
Και είναι αλήθεια!
Οι άνθρωποι που έγιναν Σπουδαίοι δεν είχαν περισσότερο χρόνο, ή περισσότερα λεφτά, ή περισσότερο μυαλό, ή περισσότερο οτιδήποτε. Το ΜΟΝΟ πράγμα που θα χρειαστείς ΠΟΤΕ σου για να εξελιχθείς, είναι η ανθρώπινη Ευρηματικότητά σου! Το να βρίσκεις τον δρόμο σου ανάμεσα στα προβλήματα. Άλλοι το λένε δημιουργικότητα. Αλλά είναι αυτό που παίρνει τον άνθρωπο και τον ανεβάζει πάνω από τα υπόλοιπα ζώα.
“Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο δημιούργημα, αλλά και δημιουργός, καθώς είναι το μόνο δημιούργημα που έχει Δημιουργική Φαντασία”. ~Maxwell Maltz – Psycho-Cybernetics
Και εδώ έρχεται και ο δεύτερος παράγοντας, που είναι η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ.
Θα πρέπει να ΔΡΑΣΕΙΣ σε αυτές τις δημιουργικές παρορμήσεις σου, να τις καβαλήσεις όπως ο σέρφερ καβαλάει το κύμα ως την ακτή. Αλλιώς απλώς θα φύγουν. Και κανένα κύμα δεν περνάει 2 φορές. Θα περάσουν και άλλα, σίγουρα. Αλλά δε θα είναι τα ίδια. Η έμπνευση, η παρόρμηση να δράσεις, είναι ακριβώς όπως το κύμα.
Θυμίσου: Χωρίς ΠΡΑΞΗ, ποτέ δεν πήγε κανένας οπουδήποτε. Ακόμα και η λάθος “πράξη”, είναι καλύτερη από το να μην κάνεις τίποτε, γιατί το λάθος θα σου μάθει κάτι. Το να μην κάνεις, όμως, τίποτα, όχι.
Είναι σαν είσαι μέσα στο αυτοκίνητο, και να προσπαθείς να στρίψεις ενώ το αμάξι είναι ακίνητο. Δε θα πας πουθενά. Θα πρέπει να προχωρήσεις – να πατήσεις γκάζι, και να ξεκινήσεις πηγαίνοντας ακόμη και προς τη λάθος πορεία. Έχοντας στρίψει το τιμόνι, αργά ή γρήγορα, θα γυρίσει και το αμάξι να κοιτά προς τα εκεί που θες να πάει.
7) Εσύ αποφασίζεις ποιον θα βάλεις δίπλα σου.
Λοιπόόόόόόν….
Ξαναρωτάω. Ποιους έχεις δίπλα σου; Και τι ανθρώπους έχεις τη δύναμη, την όρεξη, την ενέργεια και τους λόγους να διώξεις από τη ζωή σου;
Θυμίσου, όλοι μας έχουμε αυτή τη θανάσιμη ασθένεια εκ γενετής, που λέγεται θάνατος.
Ο χρόνος μας είναι πολύ περιορισμένος, είτε σ’αρέσει, είτε όχι, και απλά θα πρέπει να το αποδεχτούμε. Δεν ξέρουμε πού θα πάμε μετά, και κάνουμε υποθέσεις. Όμως όποια και να είναι η πεποίθησή σου, το μετά δεν πρόκειται να είναι καλύτερο αν τώρα δεν κινηθείς προς τα μπρος ενώ μπορείς.
Ίσως να μην μπορούμε να ελέγξουμε το πώς θα πεθάνουμε, αλλά μπορούμε να ελέγξουμε το πώς θα ζήσουμε.
Λεπτό προς λεπτό προς λεπτό.
“Ευτυχία που δεν ξοδεύτηκε σήμερα, ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ περισσότερη ευτυχία αύριο!”
Αν σου άρεσε το παραπάνω άρθρο, θα βρεις αντίστοιχα, όπως την “Τέχνη των μικρών βημάτων” στο Neuro-Self-Mastery, όπου είχα πρωτογράψει το παραπάνω άρθρο.
Μπορείς επίσης να μπεις στο NeuroSelfMastery podcast το “Επεισόδιο 14: 21 λόγοι να ρίξεις τις προσδοκίες σου για να επιτύχεις μεγαλύτερους στόχους“. Φαίνεται παράλογο με μία πρώτη ματιά.
Πώς γίνεται κάποιος να ρίξει τις προσδοκίες του, και ξαφνικά να αρχίσει να πετυχαίνει περισσότερα; Και όμως αυτό μου συνέβη. Μάθε περισσότερα, στο NeuroSelfMastery podcast, σε οποιαδήποτε απ’ τις αγαπημένες σου πλατφόρμες για podcasts.
iTunes | Overcast | Stitcher | Spotify | Castbox
Καλή συνέχεια!
